Historia powstania parku jest związana z pojawieniem się Zakonu Cystersów, który został sprowadzony do Oliwy 1186 w roku. Siedzibą Zakonu został zalesiony teren nad Potokiem Oliwskim, pomiędzy uczęszczanymi traktami z Gdańska. W miarę upływu czasu powstawały zabudowania klasztorne a wraz z nimi zagospodarowywano otoczenie w postaci ogrodów, alej, łąk, stawów umiejętnie wkomponowane w przestrzeń.
Opactwa cysterskie były czasach średniowiecza ważnymi samowystarczalnymi ośrodkami. Zakonnicy znali się na medycynie kulturze, nauce, rzemiośle oraz rolnictwie. Wynikiem ich zamiłowania do ogrodnictwa było zagospodarowanie terenów przyległych poprzez nowe nasadzenia roślin uprawnych, ziół i roślin ozdobnych.
W połowie XVI wieku otoczenie klasztoru w Oliwie zostało ukształtowane w typowy użytkowy ogród konwentualny. Opactwo wraz jego terenem przyległym, stało się interesującym miejscem odwiedzin oraz spotkań wielu wybitnych osobistości zarówno duchownych jak
i świeckich, jak m.in. przebywał tu król Polski Zygmunt III Waza, król Władysław IV i Jan Kazimierz. Na terenie Opactwa został także zawarty w dniu 3 maja 1660 r. historyczny „Pokój Oliwski”, kończący ciągnące się kilkadziesiąt lat wojny polsko-szwedzkie.
Park opacki stał się obiektem otwartym dla zwiedzających pod koniec XVIII w. o czym świadczą liczne pisane relacje.
Źródło tekstu: https://parkoliwski.gdansk.pl/chapter_76531.asp
